Sunday, 24 January , 2021
امروز : یکشنبه, ۵ بهمن , ۱۳۹۹ - 11 جماد ثاني 1442
امروز : یکشنبه, ۵ بهمن , ۱۳۹۹ - 11 جماد ثاني 1442
عناوین گیـرا »
- تأمین خوابگاه جدید دانشجویان علوم پزشکی گیلان بااعتباری ۲۷ میلیارد تومانی
- کارگاه آموزشی ” خانه مشارکت مردم در سلامت” در دانشگاه علوم پزشکی گیلان برگزار شد
- پیگیری هفتگی مطالبات حوزه سلامت گیلان از سازمان برنامهوبودجه
- برگزاری نشست کارگروه مدیریت بحران در فصل سرما
- با استفاده از خدمات غیرحضوری سازمان تامین اجتماعی ، کار فردا را به امروز بیاندازید
- ۹۶/۶ درصد لیست های حق بیمه کارفرمایان گیلانی اینترنتی ارسال شده است
- اختصاص یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان جهت احداث یادمان شهدای گمنام و ساماندهی گلزارهای شهدای رشت
- تقدیر و تشکر شورای اسلامی شهر رشت از مجید پتکی ، بهترین بازیگر مرد جشنواره اسکرین پاور انگلستان
شناسه خبر : 5081
پرینتخانه » یادداشت
تاریخ انتشار : ۱۸ آذر ۱۳۹۹ - ۲۱:۳۶ | | ارسال توسط : صدف نصیری
۱۸ آذر زادروز ملک الشعرای بهار
بهار در سال ۱۳۳۰ به بیماری سل درگذشت.
محمدتقی بهار ملقب به ملک الشعرا و متخلص به بهار، شاعر، نویسنده،تاریخ نگار و سیاست مدار بود.اشعار او آینه روشنی از تحولات اجتماعی و سیاسی ایران در یکی از برهه های مهم تاریخی کشور است.
جملهٔ اهل ادب، محمدتقی بهار را سیاستمداری آزادیخواه، شاعری نوپرداز و استاد مسلم نظم و نثر ادب پارسی میدانند که در دورهٔ معاصره ایران بس اثرگذار است. بهگفته شفیعی کدکنی، بهاریکی از شعلههای پرفروغ قصیدهسرایی در تمام تاریخ ادبی ماست.او با ریختن مضامین نو و تازه در قالبهای سنتی شعر، توانست تحولی اساسی در عرصه ادب ایرانی بهوجود آورد؛ زینروست که او را «احیاگر قالب قصیده» میدانند. دیوان شعر بهار،آینهٔ تمامقد زندگی و مبارزات سیاسی و اندیشههای تحولآفرین اوست و تبلوری از آشوبهای رفته بر ایران در مقطعی از تاریخ این کشور است.
بهار اگرچه در بعضی از گفته های خود، خوشبین و امیدوار است ولی به طور کلی صفت ممتاز شعر او، مخصوصا در این دوره، بدبینی مفرط،یأس از زندگی، نگرانی به آینده و عدم اطمینان است به هر که و هرچه هست و خواهی نخواهی دچار یأس و حرمان می شود که بهترین نمونه این حال، دماوندیه اوست.
بهار در سال ۱۳۳۰ به بیماری سل درگذشت.
مرغ سحر ناله سر کن
داغ مرا تازهتر کن
زآه شرربار این قفس را
برشکن و زیر و زبر کن
بلبل پربسته! ز کنج قفس درآ
نغمهٔ آزادی نوع بشر سرا
وز نفسی عرصهٔ این خاک توده را
پر شرر کن
برچسب ها
دکتر لیلا حلاج زاده , گیرا آنلاین , لیلا حلاج زاده , یادداشت
به اشتراک بگذارید
http://giraonline.ir/?p=5081
- دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
- پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.