گیرا آنلاین_سامان بدر- بازیهای آسیایی ۲۰۲۲ هانگژو همچنان در حال برگزاری است و ورزشکاران ایران هم نتایج چندان خوبی به دست نیاورده اند و البته هنوز صداوسیما مشغول اغراق از مدال‌های دریافتی است. اما هرچقدر مسابقات به روزهای پایانی نزدیک می‌شود این نکته مشاهده می‌شود که سرمایه گذاری ایران در ورزش عقبتر از کشورهای دیگر است و این در رده بندی فعلی مدالی مشخص است.
یک نگاه کلی به کشورهای مدال آور ورزشی جهان و آسیا نشان می‌دهد که کشورهایی در صدر قرار دارند که بیشترین تولید ناخالصی داخلی برای آن ثبت شده است. همین هند که امروز پیشرفت قابل ملاحظه ای در ورزش داشته در سالهای اخیر پیشرفت اقتصادی قابل توجهی داشته است و از انگلیسی که زمانی تحت استعمار آن قرار داشت پیشی گرفته است. برخی کشورها مثل بحرین و قطر هم که نیروی انسانی قال توجهی ندارند روی ورزشکاران خارجی سرمایه گذاری کردند تا مدال افتخارشان را به نام خود ثبت کنند.
ایران همیشه نیروی انسانی قابل توجهی در ورزش داشت و در سالهای اخیر در رشته‌های جدید هم حرفی برای گفتن دارد. اما هرچه می‌گذرد کشورهای دیگر در حال عبور از ایران هستند. این نشان می‌دهد در توسعه ورزشی عقب ماندگی خاصی وجود دارد و تنها استعدادها هستند که هنوز کشور را سرپا نگه داشته اند. کاروان ورزشی ایران با تمام قوا در مسابقات ظاهر شده و کسب مدال برایش اهمیت دارد، اما هرچه می‌گذرد بیشتر ضعفها دیده می‌شود و نه افتخارات!
در همین گیلان بیشتر ورزشکاران اعزامی این استان در رشته قایقرانی هستند که بیشتر به خاطر نزدیکی این استان به ساحل است که منجر شده روی قایقرانان این استان سرمایه‌گذاری شود. دیگر بقیه ورزشکاران بیشتر از آن که روی آنها سرمایه گذاری شود به خاطر استعدادهای ذاتی و تلاش خانوادگی شهرت پیدا می‌کنند.
تنها والیبالیست گیلانی ما در مسابقات آسیایی مهدی جلوه است که از عمو تا پدر همه خانوادگی والیبالیستند. در کاراته سارا بهمنیار بیشتر مدیون خانواده کاراته‌ایی از جمله دختر خاله اش فاطمه قاسمی است و یا امیررضا معصومی که شنیده ها از حضورش در جمهوری آذربایجان شنیده می شود مدیون استعداد ژنتیکی و پدرش است، وگرنه چیزی به نام هیات کشتی گیلان جزء در نام وجود خارجی چندانی ندارد که ورزشکاری را پروبال دهد. یعنی در حد اینکه یک مربی مازندرانی برای استعدادیابی احتمالی در نوجوانان گیلانی هم تلاش نمی‌کنند! رئیس هیاتش در همه انتخابات هیاتهای مختلف حضور داشت تا بالاخره در یک جا پیروز شود و دیگر هیچ!
این هیات های ورزشی گیلان و ورزش و جوانان استان دقیقا چه می‌کنند که افتخارات ورزشکاران را به نام خود ثبت می‌کنند!؟ محمد رهبری که مدال برنز انفرادی سابر را گرفته سالهاست در شمشیربازی است و بعد از وی کسی همپای او در استان رشد نکرده است. پس هرچه دارد مدیون خودش و مربیانش است و نه مسئولین! آن کسی که استعدادیاب بود امثال زنده اید مصفی رضازاده بودند که آرمین هادی پورها در آن پرورش یافتند و هیچ وقت مسئولی هم نبوده‌اند!
گیلان توانایی استعدادیابی گسترده در ورزشهایی چون تکواندو، کاراته، بوکس، وزنه برداری و … دارد اما تلاشی در این زمینه دیده نمی‌شود! به طور مثال زمانی ورزش تنیس روی میز استعدادی چون شاهین اخلاق پسند داشت که عضو تیم ملی بود و حالا در آمریکا مشغول مربیگری است. دیگر اصلا نمی‌دانیم پینگ پنگ بازان گیلانی چه کسانی هستند! خب اگر هیاتها را خانوادگی اداره کنیم و شعار بدهیم که هر «خانواده ورزشکار یک هیات» و به آن ها بودجه بدهیم باور بفرمایید شانس ما برای پیروزی بیشتر خواهد بود تا این روسای هیاتهایی به خاطر ارتباطات گسترده دولتی ظهور کنند که بیشتر می‌خواهند رزومه خود را پر کنند.
- نویسنده : سامان بدر
