گیرا آنلاین– ✍ فهیمه فتحی –
در تاریخ قمری کشور عزیزمان ایران امروز ولادت دخت گرامی امام موسی کاظم (ع)حضرت معصومه (س) و روز دختر است در پستهای صفحات مجازی تصاویری از دخترکان زیبا دیدم که والدین شان روز دختر را به آنها تبریک گفته بودند اما هیچکس یادش نبود که امروز بیست و دوم خرداد و مقارن با دوازدهم ژوئن روز منع کار کودکان است، کودکانی که علیرغم صغر سنی شان مجبور به این هستند که در کوره پز خانه ها کار کنند، سر چهار راه ها گل و یا دعا و فال بفروشند تا خرج خانواده شان را بدهند
کودکان کاری که بنوعی سرپرست خانواده محسوب میشوند ، کودکان کار ، کودکانی که قربانیان خاموش فقر و تبعیض هستند دخترکان معصومی که امروز هیچکس نه تنها روز دختر را به آنها تبریک نگفت بلکه هیچ دست نوازشی هم به سرشان کشیده نمی شود ، کودکانی که در خردسالی بنوعی، میان سالی را تجربه می کنند
آری امروز بیست و دوم خرداد است، روزی که مقارن با دوازدهم ژوئن بعنوان روز جهانی منع کار کودکان نامگذاری شده است امسال این روز در تاریخ قمری مقارن با روز دختر شده است ، دختران معصومی که از کودکی خود هیچ چیز جز درد و تبعیض را تجربه نکرده اند،کودکانی که به جای بازی و شادی باید دغدغه نان و سیر کردن شکم پدر کار افتاده و اعضای خانواده یشان‌را داشته باشند
دختران ما روز نمیخواهند ، امنیت می خواهند آسایش و رفاه می خواهند دخترکان معصومی که در این برهه از زندگیشان باید به عروسک بازی مشغول باشند خرج کش و نان آور خانواده شده اند
کودکانی که برای سیر کردن شکم خود و خانواده هایشان باید با مشقت از صبح علی الطلوع تا پاسی از شب کار کنند و در مقابل حقوق ناچیزی دریافت کنند.
آری امروز بیست و دوم خرداد روز جهانی منع کار کودکان است ، و نمی دانم آیا مسئولین و سیاستمداران در این کارزار انتخابات و انتخابات شورا که بشدت به خرید آرا و خرج های گزاف مشغول هستند برای این پدیده شوم تدبیری اندیشه کرده اند؟ یا خیر؟
کاش این حجم گسترده از خرجی را که برای راهیابی به پارلمان شهری هزینه می کنند را هم کمی برای رفاه این کودکان که در سطح شهر و چهار راه ها به پاک کردن شیشه خودروها و گلفروشی مشغولند نیز هزینه کنند
نمی دانم آیا نهاد های ذیربط مثل بهزیستی و یا سازمان هایی که متولی رفع آسیب های اجتماعی و کودکان بی سرپرست و بد سرپرست هستند برای رفاه حال این کودکان فکری کرده اند یا نه؟ به پدیده دردناک و زجر آور کودک کار نمی توان بی تفاوت بود، متاسفانه این کودکان قربانیان خاموش ، فقر، اعتیاد و انواع خشونت ها و تجاوز هستند ؛ کاش با دیدن این کودکان و دخترکان معصوم وجدان های خفته ما بیدار شوند و برای نجات و رهایی این فرشتگان بی گناه از فقر و تبعیض و فلاکت چاره ای بیندیشیم، کاش به جای شعر و شعار و وعده های تو خالی که هرگز به اجرا در نخواهند آمد اقدامات و عملکرد موثر و خدا پسندانه ای داشته باشیم
