دکتر لیلا حلاج زاده – مولانا جلال الدين محمد،پسر بهاء الدين محمد كه از او به نام هاي «مولانای روم» و «مولوی» یاد کرده اند، یکی از بزرگترین گویندگان متصوفه و از عارفان نام آور ادب فارسی است. پدرش بهاءالدین از عالمان و خطیبان بزرگ قرن ششم بود و در نتیجه جدالی که میان او و سلطان محمد خوارزمشاه پیدا شد، با خاندان خود به قونیه رفت.
جلال الدین در سال ۶۰۴ هجری در بلخ ولادت یافت و در آغاز این سفر طولانی پنج و شش ساله بود. او بعدها به وعظ و تدریس پرداخت تا سال ۶۴۲ که با شمس الدین محمد تبریزی ملاقات کرد و این دیدار، یکباره او را متحول ساخت و دست از ارادت شمس برنداشت تا شمس در سال ۶۴۵ به دست عده ای از شاگردان متعصب مولانا کشته شد.
بهترین اثر منظوم مولوی مثنوی شریف است که حدود ۲۶۰۰۰ بیت دارد؛ دومین اثر بزرگ او دیوان کبیر مشهور به دیوان شمس است زیرا تخلص خود را شمس قرار داده. وفات مولانا در سال ۶۷۲ اتفاق افتاد. اکنون مرقد او در قونیه و به« قبه الخضرا» معروف است.
بنمای رخ که باغ و گلستانم ارزوست
بگشای لب که قند فراوانم ارزوست
ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر
کان چهره مشعشع تابانم آرزوست
لینک کوتاه :
https://giraonline.ir/?p=3864
