گیرا آنلاین_✍️ سامان بدر _ رشت با وجود دو رودخانه آلوده، سراوان و کوه زباله، تالاب عینک و رویش سنبل آبی و ترافیک و شلوغی و ده‌ها مشکل ریز و درشت دیگر هنوز شهر قشنگی است. هنوز می‌توان ساعاتی در آن قدم زد و از مواهب طبیعی شهر لذت برد.
این که از مواهب طبیعی صحبت می‌کنیم نشان دهنده این است که در شهر مسئولیت پذیری به حداقل رسیده است. این مسئولیت پذیری هم فقط به تیم مدیریتی برنمی‌گردد و همگان در از دست دادن ظرفیتهای بزرگ شهری کوتاهی کردیم.
تخریب تالاب، رودخانه آلوده، کوه زباله با شهر باقی مانده‌اند و دیگر جزء آثار گردشگری ما شده‌اند و حتی این معضلات به دیگران در استان هم سرایت کرده است. از رودخانه‌های رشت تا معضلات سپیدرود و داماش در این شهر تنیده شده‌اند. گویی دوست نداریم رشت را بالاتر از این تصور کنیم. ما حتی به وعده‌های بیهوده نمایندگان و مدیران در مورد این معضلات این عادت کرده‌ایم. اگر کسی خلاف آن بکند بیشتر تعجب می‌کنیم.
رشت ساختار عجیبی دارد که برای بسیاری از مسئولان قضایی و مدیریتی هم قفل است. به طور مثال قانون سالهاست نمی‌داند تالاب و رودخانه شهری متعلق به کدام ارگان است. همین تازگی تالاب عینک را از آب منطقه‌ای گرفته اند و به منابع طبیعی سپرده‌اند. این وسط چه وقت قرار است برای تالاب هزینه شود الله اعلم! مواهب طبیعی آن در کمتر جایی یافت می‌شود و قوانینی که برای دیگر شهرها نوشته شده در رشت به یک معضل تبدیل شده است.
این شهر توان این را دارد که هزاران نفر را به استادیوم بکشاند، هزاران نفر را هم برای جشنواره و رویدادهای جذاب به میدان بیاورد. یک آواز کوچک خیابانی هم می‌تواند مردم را سر ذوق بیاورد و خود را با شرایط وفق دهد. صبر این مردم بسیار است که سالهاست با معضلات زندگی می‌کنند و با آن انس گرفته‌اند. به دست به دست شدن مشکلات و عدم مسئولیت پذیری هم عادت کرده‌اند. تصور کنید رشت با دو رودخانه داخل شهری با آب روان، یک تالاب گردشگری زیبا و توجه به مدیریت پسماند چه شهر رویایی می‌شد! ولی این به یک تصور خیالی در این شهر تبدیل شده است و ما در تاریخ خودمان مانده‌ایم و بیشتر از آینده نگری از لحظات لذت می‌بریم.
- نویسنده : سامان بدر
- منبع خبر : جارستان
