ساختمان ساعت شهرداری نامی آشنا برای نسل جوان و سالخورده رشتیان و حتی گیلانیان است.
مکانی که در تجمعات انقلاب، اعزام رزمندگان به جبهه‌های نبرد حق علیه باطل، تشییع پیکر پاک شهیدان، مناسبت‌های انقلابی همچون راهپیمایی‌های باشکوه ۲۲ بهمن و غیره جایگاه ویژه‌ای دارد.
ساختمان ساعت مکانی است که آدرسش سرراست و همه مردمان رشت آن را می‌شناسند، ساختمانی با قدمت بیش از یک‌صد سال که در سال ۱۳۵۶ در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد.
ساختمانی عریض و طویل با دیوارهای سفید و پر از پنجره و ساعتی که در بالاترین نقطه آن با تیک‌تاک‌هایش زمان را در گوش مردمان این شهر نجوا می‌کند اما این روزها هق‌هق با صدای تیک‌تاک عوض دهو فریاد نسیان سر می‌دهد.
کابل‌های برق پوسیده ساختمان، دیوارهای فرسوده و تَرک برداشته و نشست کرده همه با هم هشدارگونه فریاد ریزشی تلخ و هویت‌سوز را فراد می‌زند و همچنان گوش شنوایی برای شنیدن این‌همه دغدغه نبودی وجود ندارد.
نرجس محمودی معاون بازآفرینی شهرداری رشت به وضعیت نامساعد ساختمان ساعت شهرداری رشت اشاره می‌کند و از نیاز اعتباری ۶۰ میلیونی تخصیص نیافته برای رفع خطر از دو ساختمان ساعت و فرهنگی ورزشی شهرداری رشت سخن می‌گوید.
رقمی که چند صد برابر کمتر از اجاره بهای منزل مسکونی مدیریت شهری رشت است.
در شرایطی برای اختصاص اعتبار موردنیاز به‌منظور رفع خطر از ساختمان ساعت شهرداری رشت به‌عنوان یک میراث ارزشمند مردمان این شهر امروز و فردا می‌کنند که خطرات پیرامون این ساختمان مورد تأیید کارشناسان مربوطه است.
عمارت شهرداری رشت در سال‌های ۱۲۸۶ تا ۱۳۰۵ شمسی به دستور اداره بلدیه رشت، در ضلع غربی میدان شهرداری با الهام از معماری سن پترزبورگ توسط آرتم سرداراف معمار ارمنی ـ آلمانی مقیم رشت ساخته شد و از آن زمان تاکنون به عنوان ساختمان شهرداری رشت مورد استفاده بوده است.
برج ساعت ساختمان شهرداری یکی از مرتفع‌ترین برج‌های زمان خود بود که به‌نوعی سمبل شهر رشت بوده که در زلزله سال ۱۳۶۹ به همراه ساختمان اصلی شهرداری آسیب شدید دید و تخریب شد.
معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری گیلان نیز وضعیت بحرانی ساختمان ساعت شهرداری را تأیید کرده و معتقد است وضعیت ساختمان ساعت به مرز بحران رسیده و هرلحظه امکان ریزش آن وجود دارد.
با وضعیت موجود به نظر می‌رسد بیداری خواب غفلت مدیران شهری با فروریختن تخت جمشید گیلان متقارن شود؛ تقارنی تلخ که با خاطرات دیار گیل و دیلم عجین شده و همانند آلبومی مصور یادآور حماسه‌های مردمان دیار میرزاست.
باتوجه به هشدارهای متمادی داده شده قطعاً نقش‌آفرینی منفی اعضای پارلمانی شورای رشت در قصه ناکامی اثر ملی ثبت شده کمتر نیست و باید پاسخگوی اذهان عمومی نسل فعلی و قبلی باشند که با خشت خشت این بنای تاریخی خاطره دارند.
ساختمانی که در روزهای منتهی به سال ۱۳۶۹ به همت مهندسان ایرانی و سرپرستی روبرت واهانیان مرمت و در طی یک سال بر اساس همان نمای قبلی بازسازی شد امروز بار دیگر نیازمند درمانی عاجل است.
- منبع خبر : خبرگزاری فارس
