✍سروش علیزاده –
خانه اقبال بندرانزلی از ساختمان های تاریخی است که قبلا نیز به آن پرداخته ام. اهمیت حفظ آثار تاریخی و هویتی هر شهری نشان از ماندگاری و ریشه داشتن مردم در آن آب و خاک است و بر کسی پوشیده نیست.
انزلی پتانسیل بالایی دارد از لحاظ ساختمان های تاریخی که علاوه بر دریا می تواند منبع درآمد و گردشگری بیشتر باشد اما وقتی در این شهر قدم می زنید سر که بالا می کنید و به ساختمان ها نگاه می کنید ناخودآگاه آه می کشید و برای من رشتی که انزلی خانه دوم من است تکرار مکرر این آه کشیدن هایم در رشت است که این دو شهر از یک درد مشترک رنج می برند.
خانه اقبال اما پتانسیل این را دارد که تبدیل به مرکزی فرهنگی برای شهر انزلی شود. قولی که سازمان میراث فرهنگی و شهرداری و شورا انزلی به مردم دادند. زمانی که خانه تا آستانه ویرانی رفت و اگر پویش و خواست مردم انزلی و علاقه مندان به فرهنگ و ابنیه تاریخی هویتی نداشتند تا به حال تبدیل به آپارتمانی زشت با نمای رومی شده بود!
پیگیر این ساختمان که بودم شنیدم که از همه ارگان ها و نهاد ها پا پیش گذاشتند تا این ساختمان خریداری و مرمت شود و محلی شود برای پرای پراکندن فرهنگ و زبان و هنر و عشق مردم سرزمینم اما افسوس که هنوز این قول در حد قول مانده است و این ساختمان در آستانه تخریب به دلیل باد و طوفان و بارانی که در پیش است.
گویا زیر قول زدن و پایبند نبودن به حرف و مردانه قول را به فعل تبدیل نکردن از برخی اعضای شورای شهر رشت به شورای شهر انزلی هم تسری پیدا کرده است.
لازم است مردم انزلی و تمامی فعالان فرهنگی و هویتی بر خرید و مرمت این بنا تاریخی اصرار کنند تا مگر اقبال رو بیاورد و کار به سامان رسد.
