جشن شهریورگان

دکتر لیلا حلاج زاده

شهریورگان یا آذرجشن از جمله جشن های دوازده گانه سال ایران باستان و از شمار جشن های آتش بوده است. روز چهارم از هر ماه به نام شهریور و چهارم ماه شهریور، جشن شهریورگان است.این نام در اوستا «خشتروئیریه» آمده که به معنی پادشاهی یا کشور آرزو است.
این فرشته، مظهر سلطنت آسمانی و نماینده قدرت و همیشه خواهان فر و بزرگی و نیرومندی است؛ در جهان مادی نگهبان زر و سیم ‌‌و فلزات دیگر و دستگیر بینوایان و فرشته رحم و مروت است.
پادشاهان دادگر تحت حمایت این فرشته مقتدر هستند.
مردم در خانه ها آتش می افروختند و ستایش خداوند و شکر نعمت های او می گزاردند. در خانه ها مهمانی برپا کرده و خوراک های گوناگون تدارک می دیدند و به مناسبت تغییر هوا، شب هنگام در بام ها نیز آتش می افروختند.
اینک بقایای این جشن نیز میان زرتشتیان فراموش شده و تنها شماری از خانواده‌های قدیم در کرمان به گونه ای محدود این جشن را برگزار می‌نمایند.در دوران اخیر زرتشتیان جشن شهریورگان را به عنوان روز پدر انتخاب کرده‌اند، چرا که شهریور از امشاسپندان مردگونه؛ و به معنای شهریاری بر اراده و نفس است.