✍سروش علیزاده – شهر رشت را اگر به هیچ چیز نشناسند شهر مردمان فرهنگ و هنر از دیرباز بوده و کسی هم نمی تواند منکر این جریان شود.
نگاه امروز این یادداشت از بین دو مرکز فرهنگی رشت می گذرد. مجتمع خاتم الانبیا اداره ارشاد رشت و سازمان فرهنگی ورزشی شهرداری رشت که دو نهادی هستند که به نوعی متولی تولید فرهنگ و هنر رشت هستند! اما کافی است که عصر ها اندکی در پیاده راه رشت و حدفاصل این دو ساختمان در پیاده راهی که نام فرهنگی را یدک می کشد بنشینید و نظاره کنید.
دخترهای نوجوان و پسران نوجوانی که نشسته اند و مواد مخدر گل و حشیش و … را در ملاء عام می کشند. پرخاش می کنند و گاهی متلک پراکنی می کنند. رفتارهای ارتباطی خارج ازشأن و عرف خانواده ها و گاهی تخریب اموال عمومی و اگر لازم باشد برای هرکس که اعتراض کند شاخ و شانه می کشند و اگر کمی بروید بالاتر در جنب هتل اردیبهشت تا انتهای کوچه و مسیر های منتهی به این دو مکان فرهنگی همه بدتر از این وضع را به نمایش می گذارند و این مناظر نادرست را تا پاسی از شب نیز می توان مشاهده کرد.
رشت اگر بخواهد توسعه یابد باید بر توسعه گردشگری نگاه ویژه داشته باشد و برپایی جشنواره های فرهنگی و ورزشی و برنامه فرهنگی مناسب علی الخصوص در پیاده راه فرهنگی رشت می تواند به این مهم کمک کند و البته یکی از راه های توسعه گردشگری و توقف مسافر در رشت باشد. پیشنیاز های دیگری هم لازم است که در این مقال نمی گنجد و جداگانه باید به آن ها توجه شود.
لازمه این مهم ایجاد امنیتی است که تولید رعب و وحشت نکند و ترس در دل مردم و گردشگر نیاندازد و در کنارش بررسی جرم شناسانه برای رفع معضل ناهنجاری های این چنینی و اقدام به کار فرهنگی موثر است. متاسفانه آن هایی که متولی کار فرهنگی هستند تفاوت کار فرهنگی و تبلیغی را نمی دانند و در مورد این مهم نیز باید جداگانه بررسی و پژوهش نمود.
شایسته است فکری در این مورد شود. نیروی انتظامی و اداره ارشاد و سازمان فرهنگی ورزشی و یا هر نهاد دیگری که می توانند جلساتی کارشناسی برگزار کنند تا امنیت در این منطقه که پیشانی و آبروی رشت است برقرار شود. نمی گویم با بگیر و ببند و رعب و وحشت مشکل حل شود اما حضور مناسب پلیس که مداخله موثر کند و نه بنشیند و نگاه کند و یا حضور نیروهای ضابط دیگر بدون ایجاد رعب و وحشت برای مردم شاید در کوتاه مدت موثر باشد اما اصل مهم در این میان نوجوانان دختر و پسری هستند که آسیب دیده هستند و بیشتر از اینکه به دیگران آسیب برسانند دچار خود ویرانی هستند و این آسیب به جامعه رشت لطمه رسانده و چهره و نمود زشتی هم به جا خواهد گذاشت. فرزندان مان را در آغوش بگیریم و برای این مهم چاره ای بیندیشیم.
