مردی از جنس مردم، هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق/ ثبت است بر جریده عالم دوام ما
مردی از جنس مردم، هرگز نمیرد آنکه دلش زنده شد به عشق/ ثبت است بر جریده عالم دوام ما
مردی از جنس آب و آفتاب که معتقد بود، در راه خدمت به مردم باید از جان نیز گذشت.

گیرا آنلاین-  ✍ مریم معبدی؛ روزنامه نگار

امروز قلم مقدس را در دستان خود گرفتم تا در مورد مردی که نه تنها نامش قهرمانی بود، که با عشق و علم خود، قهرمان دلهای مردم شد. مردی که ثابت کرد از جنس مردم و عاشق مردم بود.
از مدیری بنویسم که با عشق و احترام به مردم، توانست محبوبیتش را در دلها دو چندان کند و یک قهرمان مردمی در دل مردم بسازد.
نهم خرداد سال۱۴۰۰ ؛ مطابق با نهم خرداد ۱۳۹۶ روزی است که نفس مردم گیلان و بسیاری از مناطق ایران به دلیل خبری کوتاه در رسانه ها، به شمارش افتاد.
آنچه دلهای مردم استان گیلان، مازندران و دوست داران، میخواست، عدم تایید خبر سکوت ضربان قلبی بود که با قلب و روحشان عجین شده بود.
خبر ایست قلبی قهرمان استان گیلان که در سخت ترین شرایط ، کاری کرد که بعضی از مردم چند سال پس از استانداری ایشان میگفتند:《سلام ما را به استاندار قهرمانی برسانید》

زنده یاد روح الله قهرمانی چابک:

《باید در راه خدمت به مردم شهید شد》

آری؛ این خبر ایست قلب مهربان و مردم دوستی بود که به گفته دوستان ، مردمان گیل و دیلم و مردمانی از سایر نقاط کشور؛ لحظه لحظه زندگیش و در تمام تارو پودش، عشق مردم بود و بس. خبر سفر ابدی انسان وارسته ای بود که عشق و علم خود را با هم آمیخت، تا مردم سرزمینش با رفاه و آسایش زندگی کنند.
مردی از جنس آب و آفتاب که معتقد بود، در راه خدمت به مردم باید از جان نیز گذشت.

《به شهر خود روم و شهریار خود باشم》

مردی که از دیار سبز برخاست و همچون باران این دیار، بر دلها مهر بارید و بذر عشق ، فداکاری، تلاش، خدمت صادقانه نشاند؛ در ماه پر برکت و معنوی رمضان بر دست های گرم مردم ، با اشک و آه و حسرت، حمل شد و در بهشت جاوید و آغوش خاکی مقدس، در صحن بارگاه ملکوتی امام زاده سید ابوجعفر ابیض(ع) روستای میانده چابکسر و در آغوش خالق مهربانش آرام گرفت.

مرا عهدی است با جانان که تا جان در بدن دارم
هواداران کویش را چون جان خویشتن دارم

بسیاری از مردم گیلان و مازندران پس از روزها و هفته ها باورشان نبود که قناری خوش الحان و مرد قهرمان دیارشان ، مردی که اشعار حافظ، اشعاری که برگرفته از الهامات الهی است، با روح و جانش عجین شده بود، برای همیشه خاموش شده است.
شاهد ماجرا، متولیان بارگاه ملکوتی امام زاده ابیض (ع) بودند که اذعان داشتند ؛ پس از چند هفته از درگذشت زنده یاد 《مهندس قهرمانی چابک》، جمعی از مازندران آمدند و از مزار ایشان عکس و فیلم گرفتند و گفتند؛ که اکثر مردم مازندران باور ندارند ایشان دیگر در این دنیا نفس نمی کشند، این فیلم را میبریم که برایشان پخش کنیم تا یقین کنند مرد دوست داشتنی و مدیر مدبر دیار باران از دنیا رفته است.

چو عاشق میشدم گفتم که بردم گوهر مقصود
ندانستم که این دریا چه موج خون فشان دارد

《روح الله قهرمانی چابک》متولد ۱۰ فروردین ۱۳۳۶ در روستای میانده بخش چابکسر از توابع شهرستان رودسر استان گیلان، چشم بر این جهان گشود.
ایشان سیاست مدار و مهندس ایرانی و گیلانی بودند که مدرک مهندسی راه و ساختمان از دانشگاه آی تی آی آمریکا و همچنین فوق لیسانس مدیریت و دکتری اقتصاد را کسب کرده بود.
در دولت نهم و دهم، سفیر کبیر ایران (سفیر تام الاختیار ) جمهوری اسلامی ایران (از اسفند ۱۳۸۹ تا آبان سال ۱۳۹۲) در کویت شد.
قهرمانی چابک پس از کارنامه درخشان خود به عنوان سفیر کبیر جمهوری اسلامی ایران در کویت، که تحول در عملکرد سفارت و ارتباط آن با نهادهای کویتی ، اعم از رسمی و مردمی، تسهیل در رفت و آمد مردم کویت به شهرهای مختلف ایران به خصوص شهرهای زیارتی، همچنین سفر به جهت درمان، فعالیت های تجاری و اقتصادی، سفرهای مسئولان بلند پایه کویتی به ایران از جمله اقدامات وی در این دوران بود.
زنده یاد《مهندس قهرمانی》کاندید انتخابات سالهای ۱۳۹۰ و ۱۳۹۴ مجلس شورای اسلامی از حوزه انتخابیه شهرستانهای رودسر و املش شده بود که از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت گردید.
قهرمانی چابک در شهریور سال۱۳۸۶ پس از علی عبداللهی علی آبادی، تا اسفند سال ۱۳۸۹، به عنوان استاندار گیلان منصوب شد. در دوره استانداری وی پروژه های عمرانی بسیاری نسبت به گذشته با سرعت بیشترو بهتری پیگیری و به اتمام رسید.
زنده یاد قهرمانی تا قبل از پست استانداری گیلان، مسئولیت پروژه های عمرانی در شهرهای نوشهر، کنگان و شرکت ملی نفت ایران، معاونت اداری و مالی استانداری مازندران و همچنین قائم مقام منطقه آزاد تجاری _ صنعتی انزلی را عهده دار بود.
قهرمانی چابک در سالهای عمر پر برکت خود از سوی بنیاد علوی وابسته به بنیاد مستضعفان به عنوان مدیر ملی پروژه عمران و آبادانی قلعه گنج کرمان ماموریت گرفت تا برای نخستین بار به عنوان اجرای طرح پایلوت(آزمایشی) با استفاده از ظرفیت های منطقه ای در ایجاد آبادانی و بیابان زدایی،

ساخت کارخانه جات تولید رب گوجه فرنگی و آب میوه ، کارخانه بسته بندی و فرآوری خرما، احداث هتل، مجتمع های اداری، سالن های ورزشی، مسجد، برگزاری دوره های آموزشی فرش دستبافت برای روستاییان منطقه، کمک به تجهیز بیمارستان ۳۲ تختخوابی و … از جمله اقدامات بنیاد برکت وابسته به بنیاد مستضعفان در این منطقه محروم بوده است.

قلم گواه این است که در زمان استانداری روح اله قهرمانی چابک، مردم و جامعه رسانه ای استان گیلان شاهد تلاش های بی وقفه ایشان به همراه مدیرانش در رفع مشکلات مردم و توسعه زیرساخت ها، کمک به رشد اقتصادی و بهبود معیشت مردم منطقه، توجه و احترام به مفاخر گیلان ،احترام به مقام والای شهدا، احترام به معلمان و نخبگان استان و تجلیل از آنان، احترام به مقام و جایگاه مهم رسانه ها و توجه و رفع مشکلات این قشر تاثیر گذار جامعه ،
رفع بیکاری و مشکلات جوانان، بهبود بخش صنعتی، کشاورزی، پزشکی، علمی، فرهنگی و اجتماعی، رفع موانع سرمایه گذاری در استان و توسعه گردشگری و جذب توریست، کمک به وضعیت صنایع دستی و معرفی آن به سایر نقاط کشور و دنیا، برگزاری نشست های تخصصی و مردمی در جهت بررسی و رفع مشکلات، سفر به تمامی نقاط استان به همراه مدیران دستگاهها و ادارات در دورترین روستاها، گفتگوی چهره به چهره با مردم و تسریع در رفع مشکلات آنان و منطقه، در آغوش گرفتن و بوسیدن دست های پینه بسته و چروکیده کشاورزان و کارگران زحمتکش، احیای باغات چای و مزارع برنج و صدها عملکرد دیگر ، که هر صبح سحر آغاز و تا … ادامه داشت.

عمری ست تا من در طلب هر روز گامی میزنم/ دست شفاعت هر زمان در نیکنامی میزنم

دانم سرآرد غصه را، رنگین برآرد قصه را / این آه خون افشان که من هر صبح و شامی میزنم

اینگونه بود که روح اله قهرمانی چابک مردمی ترین استاندار و محبوب دلهای فرزندانش در سرزمین زیبای گیلان و سایر نقاط کشور شد.

 محتسب داند که حافظ عاشق است
و آصف ملک سلیمان نیز هم

زنده یاد مهندس قهرمانی میگفت:《من عاشق مردم هستم. ای کاش میتوانستم دینی که بر گردن من به عنوان زاده و بزرگ شده این سرزمین است، بجا بیاورم. که جان دادن در راه آسایش و رفاه مردم هم کم است.》
که حافظ می فرماید:

مرا عهدی ست با جانان که تا جان در بدن دارم/ هواداران کویش را چو جان خویشتن دارم
به کام و آرزوی دل چو دارم خلوتی حاصل/ چه فکر از خبث بدگویان میان انجمن دارم
*
ذره خاکم و در کوی توآم وقت خوش است
ترسم ای دوست که بادی ببرد ناگاهم

ما فرزندان این سرزمین از خالق مهربان هستی خواستاریم که روح پاک این انسان وارسته، پدر مهربان و مدیر دلسوز که در دیدگاه مردم، اسطوره سازندگی و مهربانی در تاریخ گیلان بوده است، مورد لطف و رحمتش قرار بفرماید.

خدایا چنان کن که سرانجام کار
تو خشنود باشی و ما رستگار

  • نویسنده : مریم معبدی؛ روزنامه نگار